кути́ть несов. гуля́ць, п’я́нстваваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гу́льма,

У выразе: гульма гуляць гл. гуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гуля́нне, -я, н.

1. гл. гуляць.

2. Масавае свята пад адкрытым небам.

Народнае г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгу́льваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Павольна, не спяшаючыся, гуляць, хадзіць для адпачынку.

Р. у парку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ке́рыць

‘гуляць, піць, п'янстваваць; маніць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ке́ру ке́рым
2-я ас. ке́рыш ке́рыце
3-я ас. ке́рыць ке́раць
Прошлы час
м. ке́рыў ке́рылі
ж. ке́рыла
н. ке́рыла
Загадны лад
2-я ас. ке́р ке́рце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ке́рачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кірма́шыць

‘праводзіць час на кірмашы, святкаваць, гуляць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кірма́шу кірма́шым
2-я ас. кірма́шыш кірма́шыце
3-я ас. кірма́шыць кірма́шаць
Прошлы час
м. кірма́шыў кірма́шылі
ж. кірма́шыла
н. кірма́шыла
Загадны лад
2-я ас. кірма́ш кірма́шце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кірма́шачы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

уцё́мную, прысл.

У картачнай гульні: не паглядзеўшы сваіх карт.

Гуляць у.

Дзейнічаць у. (перан.: наўдачу, наўгад).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выгу́ливать несов., прост. выво́дзіць гуля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жму́ркі, ‑рак; адз. няма.

Гульня, у якой адзін з удзельнікаў з завязанымі вачамі ловіць астатніх.

•••

Гуляць у жмуркі гл. гуляць.

Хоць у жмуркі гуляй гл. гуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папагуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і папагу́льваць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Гуляць доўга, неаднаразова.

Папагуляў (папагульваў) на вяселлях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)