Vólksvergnügen

n -s, - наро́днае гуля́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

маёўка, -і, ДМ маёўцы, мн. -і, маёвак, ж.

1. У дарэвалюцыйнай Расіі: нелегальны сход рабочых у дзень 1 Мая.

2. Вясенняя загарадная прагулка, гулянне на ўлонні прыроды.

Выехаць на маёўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагу́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Гулянне пехатой на свежым паветры або паездка на невялікую адлегласць для адпачынку.

П. за горад.

Вячэрняя п.

|| прым. прагу́лачны, -ая, -ае.

Прагулачная лодка (для прагулак па вадзе).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

festyn, ~u

м. свята; святкаванне; народнае гулянне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ба́венне, ‑я, н.

Разм. Гулянне, забавы. Усё цяпер адбывалася ў палацы культуры: не толькі святочныя бавенні, але і сходы, і нарады. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гулю́шкі, ‑шак.

Абл. Гулянне, гулянка. Ні адно вясковае вяселле, хрэсьбіны і іншыя гулюшкі не абыходзіліся без таго, каб на іх Марцін не ўчыніў вэрхал. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гу́лі, ‑яў; адз. няма.

Разм. Гулянне, забава. Балі ды гулі ў лапці абулі. З нар. Эх, як весела жыць: песні, музыка... Ну, гуляй, каму хочацца гу́ляў... Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́здновать несов.

1. святкава́ць;

2. (устраивать пир, торжество по случаю чего-н.) спраўля́ць баль (гуля́нне);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карнава́л, ‑а, м.

1. Народнае гулянне-маскарад з танцамі, выступленнямі самадзейнасці, гульнямі, звычайна пад адкрытым небам. Навагодні карнавал.

2. Вясенняе народнае свята ў Італіі, якое суправаджаецца вулічнымі шэсцямі, маскарадам (адпавядае масленіцы).

[Іт. carnevale.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баль

(фр. bal)

1) вечар з танцамі і вясёлымі забавамі;

2) багаты званы абед; застольнае ўрачыстае гулянне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)