Verbum

машкара́, ‑ы, ж., зб.

Мошкі. Спакон веку тут была дрыгва і ў чэзлым альшэўніку шумеў чарот ды кішэла машкара. Гроднеў.

зрулява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак.

Павярнуўшы руль, накіраваць (судна, самалёт, аўтамабіль) у патрэбным напрамку. Галаўня зруляваў на абочыну шашы. Гроднеў.

электратра́ктар, ‑а, м.

Трактар з электрычным рухавіком. [Лаўрэн Карпавіч:] — Той жа Юрка будзе сядзець за пультам і кіраваць трыма, чатырма электратрактарамі. Гроднеў.

пе́кар, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца выпечкай хлеба; хлебапёк. — Чаго панікаваць? Іншы раз і ў пекара са стала хлеб зводзіцца. Гроднеў.

да́чнік, ‑а, м.

Той, хто жыве, адпачывае летам на дачы ​². З горада сюды прыязджаюць дачнікі, каб дыхаць сельскім паветрам. Гроднеў.

яхі́дства, ‑а, н.

Тое, што і яхіднасць. [Павел] зірнуў на інструктара, але ніякага яхідства на яго худым абветраным твары не заўважыў. Гроднеў.

пазала́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Залатаць, палатаць усё, многае. У нейкім месцы прадзіравілася страха. Кулі трэба, каб пазалатваць дзіркі. Гроднеў.

зганьбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; зак., каго-што.

Тое, што і зганьбіць. Сашка зганьбаваў .. [Надзю], а маці яго — на табе, у адведкі прыйшла. Гроднеў.

умало́тны, ‑ая, ‑ае.

Які дае добры ўмалот. Жыта вырасла ў рост чалавека. Колас буйны, умалотны. Гроднеў. Стаіць .. [пшаніца], як сцяна, — каласістая, умалотная. «Звязда».

прызыўні́к, ‑а, м.

Той, хто прызываецца на вайсковую службу. У Беларусь Зыбін трапіў прызыўніком. Мележ. У клубе камсамольцы рыхтавалі прызыўнікам развітальны вечар. Гроднеў.