threaten [ˈθretn] v.

1. пагража́ць, гразі́ць;

threaten an employee with dismissal гразі́ць слу́жачаму звальне́ннем

2. гразі́ць, быць пагро́зай;

the species threatened with extinction ві́ды, што знахо́дзяцца пад пагро́заю знікне́ння;

The clouds threaten rain. Хмары прад вяшчаюць дождж.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

папагро́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Гразіць неаднаразова. [Маці:] — Колькі я папапрошвала цябе, колькі папагрожвала, а ты і вухам не вяла. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыгро́за ’пострах’ (Нас., Яруш.). Бяссуфікснае ўтварэнне ад прыгразі́ць, што да гразі́ць (гл.), параўн. дзеепрым. прыгражо́ны ’запужаны’ (брасл., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гразі́цца, гражуся, грозішся, грозіцца; незак.

Тое, што і гразіць. Не цвёрдая ў бомбы слава, Гразіцца ёю зарана. Не хітрая, урэшце, справа Адолець атам урана. Куляшоў. [Толік] прычапіўся на вуліцы да Максіма, кідаўся біцца, гразіўся і блізка не падпусціць да матчынага парога... М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

threaten

[ˈӨretən]

v.t.

1) гразі́ць, пагража́ць

2) пагража́ць, быць прыкме́тай

Black clouds threaten a storm — чо́рныя хма́ры пагража́юць навальні́цай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

грози́ть несов.

1. в разн. знач. пагража́ць;

грози́ть разры́вом пагража́ць разры́вам;

скала́ грози́т обвали́ться скала́ мо́жа абвалі́цца (у любы́ мо́мант);

грози́т опа́сность (кому) пагража́е небяспе́ка (каму);

2. (делать угрожающий жест) гразі́ць;

грози́ть кулако́м гразі́ць кулако́м;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Выгро́зы ’прачуханка’, рус. ’пристрастка’ (Байк. і Некр.), выгро́за ’староннасць, прадузятасць’ (Бяльк.). Да выгража́ць ’пагражаць, палохаць’; параўн. польск. wygrażać ’тс’, што ўтворана ад гразіць ’пагражаць’ (гл.); не зусім яснае семантычнае развіццё, калі прыняць, што ў Бялькевіча правільна вызначана значэнне слова; параўн. таксама чэш. vyhrůzka ’пагроза’, рус. ’острастка’ і vyhrožovati ’пагражаць, палохаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пагражаць, гразіць; вісець, пахнуць (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

grozić

grozi|ć

незак. гразіць, пагражаць;

na wiosnę ~ła wsi powódź — вясной вёсцы пагражала паводка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odgrażać się

odgraża|ć się

незак.komu гразіць, пагражаць каму;

~ł się, że powie ojcu — ён пагражаў, што раскажа бацьку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)