-гон​2

(гр. gonia = вугал)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «вугал».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

-гон​1

(гр. gonos = паходжанне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая ўказвае на сувязь з нараджэннем, паходжаннем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэкаго́н

(ад дэка- + -гон)

дзесяцівугольнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гоньба́ ж., прост. го́нка, -кі ж.; (погоня, преследование — ещё) гон, род. го́ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ру́йка ’гон, цечка’ (ТС). Гл. руя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Абганя́ць ’акучваць бульбу сошкай’ да ганяць, гон.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бабро́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да бабра. Бабровы запаведнік. Бабровая хатка.

2. Зроблены з футра бабра. [Цар:] — Дам бабровую шапку і шубу саболлю, Колькі вокам акінеш — Чарназёмнага поля. Танк.

•••

Бабровы струмень гл. струмень.

Бабровыя гоны гл. гон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дадэкаго́н

(ад гр. dodeka = дванаццаць + -гон)

дванаццацівугольнік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ГРАД,

пазасістэмная метрычная адзінка плоскага вугла, роўная 1/100 прамога вугла. Мае таксама назву гон. Пазначаецца ...​g, 1​g = 0,0157 рад = 0,900°. Гл. таксама Градус.

т. 5, с. 385

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

bekowisko

н. паляўн.

1. гон (аленяў);

2. месца гону (аленяў)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)