Verbum

анлайнавы слоўнік

Калядзіцкае радовішча мелу і глін

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГАЙДУКО́ЎСКАЕ РАДО́ВІШЧА ГЛІН І ПЯСКО́Ў,

у Мінскім р-не, за 34 км на ПнЗ ад Мінска, каля в. Гайдукоўка; адно з найб. на Беларусі. Разведана ў 1967, распрацоўваецца з 1984. Гліны стужачныя, азёрна-ледавіковыя, сярэднеплейстацэнавага ўзросту, запаўняюць катлавіну на паўн. схіле Мінскага ўзвышша. Разведаныя прамысл. запасы глін 34,8 млн. м³, перспектыўныя 50,1 млн. м³. Магутнасць карыснай тоўшчы глін 1,5—25,5 м, пяскоў, што залягаюць вышэй і выкарыстоўваюцца як дадатак да глін, 0,6—16,4 м. Ускрыша 0,2—1,8 м. Гліны прыдатныя на выраб цэглы і дрэнажных труб.

т. 4, с. 438

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

глі́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	глі́на	глі́ны
Р.	глі́ны	глі́н
Д.	глі́не	глі́нам
В.	глі́ну	глі́ны
Т.	глі́най глі́наю	глі́намі
М.	глі́не	глі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кааліні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Мінерал, састаўная частка большасці глін, асабліва каалінавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

керамзі́т, ‑у, М ‑зіце, м.

Порысты будаўнічы матэрыял у выглядзе гравію або шчэбеню, які вырабляецца паскораным абпальваннем легкаплаўкіх глін і прымяняецца для атрымання лёгкага бетону і жалезабетону.

[Грэч. kéramos — гліна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Заполле,

радовішча глін у Шумілінскім р-не.

т. 6, с. 534

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Зарэчча,

радовішча глін у Брэсцкім р-не.

т. 6, с. 542

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Пушча,

радовішча глін у Віцебскім р-не.