гемісфе́ра

(ад гемі- + сфера)

1) зямное або нябеснае паўшар’е;

2) анат. паўшар’е галаўнога мозга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геміатрафі́я

(ад гемі- + атрафія)

атрафія палавіны органа або цела пры некаторых захворваннях (напр. г. твару).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геміпарэ́з

(ад гемі- + гр. paresis = аслабленне)

аднабаковы няпоўны параліч мышцаў, які ўзнікае пры паражэннях галаўнога мозга.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геміартро́з

(ад гемі- + гр. arthron = сустаў)

пераходнае ад неперарыўнага да перарыўнага сустава злучэнне касцей (напр. лоннае злучэнне).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геміанестэзі́я

(ад гемі- + анестэзія)

страта адчувальнасці на адной палавіне цела, якая з’яўляецца ў выніку парушэння праводнасці адчувальных нерваў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гемікруста́цэі

(ад гемі- + лац. crustata = малюскі, якія маюць панцыр)

клас вымерлых прымітыўных членістаногіх, якія былі пашыраны ў палеазоі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геміксерафі́ты

(ад гемі- + ксерафіты)

расліны засушлівых мясцін, якія не пераносяць працяглага абязводжвання і маюць карані, што дасягаюць грунтавых вод.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геміплегі́я

(ад гемі- + гр. plege = удар)

параліч правай або левай палавіны цела, напр. пасля інсульту, пры пухлінах мозгу і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

геміцыклі́чны

(ад гемі- + гр. kyklos = круг);

г-ая кветка — кветка, у якой адны часткі размешчаны па спіралі, іншыя кругамі (напр. у ворлікаў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гемікрыптафі́ты

(ад гемі- + крыптафіты)

расліны, у якіх пупышкі аднаўлення зімуюць на ўзроўні глебы, а надземныя часткі адміраюць (напр. фіялка, віка, многія шматгадовыя травы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)