фіна́нсава-гандлёвы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фіна́нсава-гандлёвы |
фіна́нсава-гандлёвая |
фіна́нсава-гандлёвае |
фіна́нсава-гандлёвыя |
| Р. |
фіна́нсава-гандлёвага |
фіна́нсава-гандлёвай
фіна́нсава-гандлёвае |
фіна́нсава-гандлёвага |
фіна́нсава-гандлёвых |
| Д. |
фіна́нсава-гандлёваму |
фіна́нсава-гандлёвай |
фіна́нсава-гандлёваму |
фіна́нсава-гандлёвым |
| В. |
фіна́нсава-гандлёвы (неадуш.)
фіна́нсава-гандлёвага (адуш.) |
фіна́нсава-гандлёвую |
фіна́нсава-гандлёвае |
фіна́нсава-гандлёвыя (неадуш.)
фіна́нсава-гандлёвых (адуш.) |
| Т. |
фіна́нсава-гандлёвым |
фіна́нсава-гандлёвай
фіна́нсава-гандлёваю |
фіна́нсава-гандлёвым |
фіна́нсава-гандлёвымі |
| М. |
фіна́нсава-гандлёвым |
фіна́нсава-гандлёвай |
фіна́нсава-гандлёвым |
фіна́нсава-гандлёвых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
прыка́зчык, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).
1. Наёмны служачы ў гандлёвай установе; прадавец.
2. Служачы ў маёнтку, які кіраваў гаспадаркай памешчыка.
|| прым. прыка́зчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нявы́гаднасць, ‑і, ж.
Уласцівасць нявыгаднага. Нявыгаднасць гандлёвай аперацыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
branded [ˈbrændɪd] adj. праду́кты/тава́ры, пазна́чаныя до́бра вядо́май гандлёвай ма́ркай
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
недавы́ручка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Недастатковая, няпоўная выручка. У гандлёвай сетцы недавыручка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
меркантылі́зм, -у, м.
1. Эканамічная тэорыя і палітыка гандлёвай буржуазіі Еўропы 16—18 стст., накіраваная на стымуляванне экспарту для перавышэння яго над імпартам з мэтай прыцягнення грошай у краіну.
2. перан. Дробязная ашчаднасць, гандлярства (кніжн.).
|| прым. меркантылісты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
кампаньён, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Той, хто складае кампанію каму-н., разам з кім-н. удзельнічае ў чым-н.
2. Член прамысловай або гандлёвай кампаніі; саўладальнік.
|| ж. кампаньёнка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. кампаньёнскі, -ая, -ае (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэфа́кцыя, ‑і, ж.
Спец. Скідка з цаны тавару, абумоўленая гандлёвай здзелкай, у сувязі з уцечкай і псаваннем тавару або пры пастаўцы яго ніжэй прадугледжанай якасці.
[Фр. réfraction.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спарады́чны, ‑ая, ‑ае.
Які праяўляецца непастаянна, неперыядычна; нерэгулярны. Спарадычнае ўжыванне ў якасці назвы метралагічнай гандлёвай адзінкі мае слова аршын, запазычанае з цюркскіх моў і добра вядомае старажытнарускім помнікам. Гіст. лекс. бел. мовы.
[Ад гроч. sporadikos — раскіданы, адзіночны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БАЛЬЦАРО́ВІЧ (Balcerowicz) Лешак
(н. 19.1.1947),
польскі дзярж. дзеяч, эканаміст. З 1970 выкладчык, з 1992 праф. Гал. гандлёвай школы ў Варшаве. У 1989—91 віцэ-прэм’ер і міністр фінансаў. Аўтар праграмы стабілізацыі гаспадаркі і перабудовы эканам. сістэмы Польшчы (план Бальцаровіча).
т. 2, с. 268
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)