зельц, ‑у, м.

Каўбасны выраб з папярэдне зваранага мяса, свіных і ялавічных галоў, ножак, языкоў.

[Ад ням. Sülze — халадзец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

многагало́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае многа галоў. Многагаловы змей. // Які складаецца з мноства людзей або жывёл. Многагаловы натойп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскалма́ціцца, ‑мачуся, ‑мацішся, ‑маціцца; зак.

Зрабіцца калматым; раскудлаціцца. Выгляд .. [жанчын] быў далёка не кірмашовы: з галоў паз’язджалі хусткі, валасы раскалмаціліся... Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умі́г, прысл.

Імгненна. За сталом стары падняўся, І прыціхла ўміг радня ўся. Гілевіч. З дзесятак галоў Схілілася ўміг над паперай. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галоў...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню: а) слову «галоўны», напрыклад: галоўурач; б) словам «галоўнае ўпраўленне», напрыклад: галоўкінапракат, галоўліт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каро́ўнік, ‑а, м.

Памяшканне, хлеў для кароў і быкоў. Паблізу рачулкі размяшчаўся гаспадарчы двор — канюшня галоў на сорак, кароўнік і свінарнік, кармакухня. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ізакефа́лія

(ад іза- + гр. kehpale = галава)

размяшчэнне галоў на адным узроўні ў рэльефах і жывапісе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гі́дра, ‑ы, ж.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — шматгаловая змяя, у якой на месцы адсечаных галоў вырасталі новыя.

2. Дробная бесхрыбетная кішачнаполасцевая прэснаводная жывёліна са шчупальцамі вакол рота.

[Грэч. hydra — вадзяная змяя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ubi multa capita, ibi nullum consilium

Дзе шмат галоў, там мала карысці.

Где много голов, там мало проку.

Гл.: Suadelae...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

cattle [ˈkætl] n. буйна́я рага́тая жывёла; валы́, быкі́ і каро́вы;

twenty head of cattle два́ццаць гало́ў буйно́й рага́тай жывёлы;

The cattle are in the shed. Каровы ў хляве.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)