hotplate [ˈhɒtpleɪt] n. канфо́рка электрапліты́ або́ га́завай пліты́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

турбаэлектрахо́д, -а, М -хо́дзе, мн. -ы, -аў, м.

Судна, на якім электрычны генератар прыводзіцца ў дзеянне паравой ці газавай турбінай.

|| прым. турбаэлектрахо́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кнот, -а, М кно́це, мн. кнаты́, -о́ў, м.

Спецыяльная стужка або шнурок, якія служаць для гарэння ў газавай лямпе, свечцы і пад.

|| прым. кно́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

турбаво́з, ‑а, м.

Лакаматыў, які прыводзіцца ў рух паравой або газавай турбінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

burner [ˈbɜ:nə] n.

1. tech. гарэ́лка (прыбор); фарсу́нка

2. фае́рка, канфо́рка (газавай пліты)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

турбахо́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Судна, якое прыводзіцца ў рух паравой або газавай турбінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турбавінтавы́, ‑ая, ‑ое.

Такі, у якім вінт (прапелер) прыводзіцца ў рух газавай турбінай. Турбавінтавы самалёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газаві́к, ‑а, м.

Разм.

1. Работнік газавай прамысловасці.

2. Работнік па газіфікацыі і абслугоўванню газавых установак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турбагенера́тар, ‑а, м.

Генератар пераменнага ці пастаяннага току, які прыводзіцца ў дзеянне паравой ці газавай турбінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турбарэакты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Такі, у якім сіла рэактыўнага руху спалучаецца з работай газавай турбіны. Турбарэактыўны самалёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)