верхавы́, -а́я, -о́е.

Які мае дачыненне да язды вярхом, прызначаны для такой язды.

Верхавая язда.

В. конь.

Прыслаць верхавога (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каўбо́й, -я, мн. -і, -яў, м.

На паўночнаамерыканскім захадзе: конны пастух, які аб’язджае статкі вярхом.

|| прым. каўбо́йскі, -ая, -ае.

К. капялюш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нае́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які добра ездзіць вярхом; спецыяліст па верхавой яздзе.

Цыркавы н.

|| ж. нае́зніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. нае́зніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bareback [ˈbeəbæk] adv. : ride bareback е́хаць вярхо́м без сядла́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ве́рхам нареч.

1. см. вярхо́м;

2. (по верху) ве́рхом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прагарцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак.

1. Па-маладзецку праехаць вярхом на кані.

2. Гарцаваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вальтыжыро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Спец. Гімнастычныя практыкаванні ў час язды на кані вярхом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

straddle [ˈstrædl] v.

1. расстаўля́ць шыро́ка но́гі; сядзе́ць вярхо́м

2. хіста́цца, ве́сці дваі́стую палі́тыку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вальтыжы́раваць

(фр. voltiger)

рабіць гімнастычныя практыкаванні ў час язды вярхом.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

bestride

[bɪˈstraɪd]

v.t. -strode or -strid, -stridden or -strid, -striding

1) сяда́ць вярхо́м

2) пераступа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)