вы́таптаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вытаптаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выто́птванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вытоптваць — вытаптаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́брухітаць ’вытаптаць’ (Сцяц.). Ад брухіта́ць ’таптаць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сталачы́ць, ‑лачу, ‑лочыш, ‑лочыць; зак., што.

Разм. Патаптаць, вытаптаць (траву, пасевы). Коні сталачылі ячмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́таптаны

1. вы́топтанный;

2. вы́топтанный, проторённый;

1, 2 см. вы́таптаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выто́птваць несов.

1. выта́птывать;

2. выта́птывать, проторя́ть; см. вы́таптаць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сталава́ць ‘вытаптаць, стаптаць, змясіць’ (Юрч.), ста́ловаць ‘тс’ (ТС). Гл. талаваць ‘таптаць, мяць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́дратаваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Разм. Вытаптаць. [Сцежку] выдратавалі дзікі; засталіся на тарфянішчы і капыты лася. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wydeptać

зак.

1. вытаптаць; стаптаць;

wydeptać trawę — вытаптаць траву;

wydeptać buty — стаптаць чаравікі;

2. пратаптаць;

wydeptać ścieżkę — пратаптаць сцежку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́таўчы, ‑таўку, ‑таўчаш, ‑таўча; зак., што.

Разм.

1. Здратаваць, вытаптаць. [Жанчына:] — А як жа ж агарод? Там жа свінні націнне вытаўкуць. Мележ.

2. Выбіць. Вытаўчы шыбу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)