wyprowadzka

ж. высяленне; выезд

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Áusweisung

f -, -en вы́сылка, высяле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áustreibung

f -, -en высяле́нне, выгна́нне; вы́ган (скаціны)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

eksmisja

ж. юр. прымусовае высяленне (з кватэры і да т.п.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ругава́ць ’турбаваць, крануць, паварушыць (саркастычна)’ (маладз., Янк. Мат.). З польск. rugować ’высылаць, караць вінаватых’ < rug ’высылка, пакаранне вінаватых’, запазычана з гарадскога нямецкага права, дзе Rüge ’вымова’, rügen ’вымаўляць, рабіць вымову’ (Брукнер, 468). У якасці зыходных формаў падаюць с.-в.-ням. rüggen, rucken, rücken (Нававейскі, Zapożyczenia, 261). Сюды ж ст.-бел. рукгованъе ’высяленне’ (Ст.-бел. лексікон).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Vertréibung

I

f -, -en выгна́нне, насі́льнае высяле́нне

II

f -, -en про́даж, збыт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

экспатрыя́цыя

(с.-лац. expatriatio, ад лац. ex = з + patria = радзіма)

добраахвотнае або прымусовае высяленне каго-н. за межы радзімы, звязанае звычайна з пазбаўленнем грамадзянства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ejection [ɪˈdʒekʃn] n.

1. fml выгна́нне; высяле́нне

2. выкі́дванне, вы́кід; вывяржэ́нне

eke out [ˌi:kˈaʊt] phr. v.

1. : eke smth. out расця́гваць (прыпасы, грошы на большы тэрмін)

2. : eke out a living ма́ла зарабля́ць; перабіва́цца сяк-так

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

экспатрыя́цыя

(с.-лац. expatriatio, ад лац. ех = з + patria = радзіма)

добраахвотнае або прымусовае высяленне каго-н. за межы радзімы, звязанае звычайна з пазбаўленнем грамадзянства.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

эмігра́цыя

(лац. emigratio = высяленне, выезд)

1) перасяленне людзей з краіны, дзе яны жылі, у чужую краіну па палітычных, эканамічных і іншых прычынах (параўн. іміграцыя 1, міграцыя 1);

2) сукупнасць эмігрантаў, што пражываюць у якой-н. краіне.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)