áussäen

vt се́яць, высява́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вы́сеў, ‑севу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. высяваць — высеяць.

2. Тое, што высяваюць, колькасць яго. Сам.. [аграном] сачыў за ачысткай насення і нормамі высеву. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высява́цца несов.

1. высева́ться, высе́иваться;

2. страд. высева́ться, высе́иваться; отсева́ться, отсе́иваться; см. высява́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пасява́ць ’сеяць (доўга)’, ’высяваць’ (Ян.). Дуратыўны дзеяслоў, утвораны ад сеяць (гл.); пашырэнне суфікса ‑ва‑ ў сувязі з тым, што аснова дзеяслова заканчваецца на галосны (параўн. быць — бываць, чуць — чуваць). Прыстаўка па‑ тут мае значэнне ’вы-’.⇉/

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сява́лка ’лубянка для ручной сяўбы’ (ТСБМ, Нас., Некр. і Байк., Нік. Очерки, Др.-Падб., Шат.; ЛА, 5), сева́лка, севя́лка, сіва́лка ’тс’ (шальч., докш., рас., круп., Сл. ПЗБ), сіва́лка ’тс’ (Бяльк.); сюды ж севе́ялка (смарг., Сл. ПЗБ) з дадатковай апеляцыяй да ве́яць, гл. Укр. сіва́лка, рус. сева́лка ’тс’. Дэрыват з суф. ‑алк ад *сяваць, параўн. высяваць, засяваць, укр. сіва́ти, рус. сева́ть, шматкратнага дзеяслова да сеяць (гл.); да словаўтварэння гл. Сцяцко, Афікс. наз., 51.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sow​2 [səʊ] v. (sowed, sown or sowed)

1. се́яць; высява́ць, засе́йваць;

sow a field with wheat засе́яць по́ле пшані́цаю;

The sky was sown with stars. Неба было ўсеяна зоркамі.

2. распаўсю́джваць, се́яць;

sow doubt се́яць сумне́нне;

sow enemity се́яць варо́жасць

♦

sow one’s wild oats перашале́ць;

as a man sows, so shall he reap што пасе́еш, то́е і пажне́ш;

to sow the wind and to reap the whirlwind пасе́еш ве́цер – пажне́ш бу́ру

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)