вы́піс, ‑а, м.

Разм. Тое, што выпісана адкуль‑н., выпіска; вытрымка, цытата. Метрычны выпіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́мятка ’даведка, выпіска’ (Некр.). Рус. перм. вы́метка ’даведка’. Няясна. Магчыма, ад vymetati, калі гэта не вынік пераробкі выня́тка ’выпіска, даведка’ пад уплывам *выметаць. Параўн. рус. метать.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́барка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Выпіска з чаго‑н. Статыстычныя выбаркі. Выбаркі з твораў пісьменнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мемо́рыя

(лац. memoria = памяць)

выпіска, запіс з кароткім выкладаннем сутнасці якой-н. справы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

вы́нятка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Невялікі ўрывак, выпіска з якога‑н. тэксту. Вынятка з кнігі, з граматы, з пратакола.

2. Выкінутая, прапушчаная частка тэксту; купюра. Выняткі цэнзуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wymeldowanie

н. выпіска (з дамавой кнігі)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tabularny :

wyciąg tabularny — выпіска з іпатэчнай кніжкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Рэскры́пт ’пісьмо манарха з аб’яўленнем узнагароды; адказ імператара на пададзене яму для вырашэння пытанне’ (ТСБМ). Ст.-бел. рескриптъ ’маніфест; выпіска з дакумента’ < ст.-польск. reskrypt < лац. rescrīptum ’імператарскі ўказ’ (Булыка, Лекс. запазыч., 57).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wypisek, ~ku

wypis|ek

м. выпіска, вытрымка, цытата

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ekscerpcja

ж. выпіска; эксцэрпцыя, вытрымка, выбарка (з тэксту)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)