замалі́ць, -малю́, -мо́ліш, -мо́ліць; -мо́лены; зак., што (уст.).

Молячы, выпрасіць дараванне за што-н.

З. грахі.

|| незак. замо́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпро́шваць несов. выпра́шивать; выма́ливать; см. вы́прасіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́канючить сов., прост., обл. вы́прасіць, вы́кленчыць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́клянчить сов., прост. вы́кленчыць, вы́прасіць, вы́канькаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпро́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выпрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́прашаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выпрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыпро́шваць сов. (во множестве) вы́просить; вы́молить; см. вы́прасіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выпро́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпрошваць — выпрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыпро́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Выпрасіць многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́старцаваць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., што.

Разм. Здабыць папрашайніцтвам, выпрасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)