выле́чвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да вылечыцца.

2. Зал. да вылечваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выле́чвацца несов., возвр., страд. выле́чиваться, изле́чиваться, исцеля́ться; см. вы́лечыцца, выле́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

далячы́цца, ‑лячуся, ‑лечышся, ‑лечыцца; зак.

1. Закончыць сваё лячэнне, канчаткова вылечыцца. Далячыцца ў бальніцы.

2. Разм. Лячэннем давесці сябе да якіх‑н. непрыемных вынікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wykurować się

зак. вылечыцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wyleczyć się

зак. вылечыцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wydobrzeć

wydobrz|eć

зак. паправіцца; вылечыцца;

rana ~ała — рана загаілася

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

*Асце́рбаць, остэ́рбаты ’выжыць, акрыяць’ (Клім.). Укр. остербати, остербнути ’тс’, рус. стербнуть (стар.) ’цвярдзець, чарсцвець, церпнуць’, устрабляти, устрабити (царк.) ’лячыць’, польск. postrobić ’узмацніць’, дыял. ostróbka ’ліхаманка’, чэш. ustrabiť se ’асвяжыцца’, ст.-чэш. ostrabiti ’ўзмацніць’, славац. strabiť sa ’лячыць’ і інш. Ст.-рус. усторобитися ’выздаравець’, устрабити(ся) ’вылечыцца’, устрабие, устраба ’вылячэнне’, устробитися ’выздаравець’; ст.-слав. устрабити ’вылечыць’. Ці не ў выніку кантамінацыі з гэтым словам в.-луж. strowy ’здаровы’? Слова лічаць праславянскім (*storb‑/*stьrъ‑), роднасным з і.-е. *ster‑; параўн. грэч. στέρφος ’цвёрдая скура’, літ. tar̃pti ’ўзмацняцца, выздараўліваць’ (думка Махэка, Recherches, 39, параўн. Фрэнкель, 1063), магчыма, ням. sterben (Траўтман, 284) і інш. Гл. Фасмер, 3, 756.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zdrowie

zdrowi|e

н. здароўе;

przyjść do ~a — вылечыцца;

(on) cieszy się dobrym ~em — y яго добрае здароўе;

twoje zdrowie! — (за) тваё здароўе!;

końskie ~e — конскае здароўе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wrócić

wróc|ić

зак.

1. вярнуць;

2. вярнуцца;

~ę do ciebie — я вярнуся да цябе;

~ić do siebie — вярнуцца дадому;

~ić do przytomności — апрытомнець; ачомацца;

~ić do zdrowia — вылечыцца;

wrócić! — вайск. адставіць!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)