выдыха́нне I ср. выдыха́ние; см. выдыха́ць I

выдыха́нне II ср., разг. подыха́ние; см. выдыха́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выдыха́нне 1, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдыхаць ​1 — выдыхнуць.

2. Тое, што і выдых.

выдыха́нне 2, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдыхаць ​2 — выдахнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wydychać

незак. выдыхаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аддзіма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., што.

1. Дзьмучы, подыхам адносіць, адганяць назад ці ўбок.

А. пару ад сподачка.

2. Раз-пораз выдыхаць ротам паветра ў часе сну або ў стане фізічных перагрузак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазяха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Міжвольна сутаргава ўдыхаць і адразу выдыхаць паветра з шырока адкрытым ротам (пры жаданні спаць, пры стоме).

|| аднакр. пазяхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. пазяха́нне, -я, н.

|| прым. пазяха́льны, -ая, -ае (спец.).

Пазяхальныя рухі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ushauchen

vt выдыха́ць

◊ die Sele [das Lben] ~ — скана́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wyziewać

незак. кніжн. уст. выдыхаць, выпускаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

expire

[ɪkˈspaɪr]

v.t.

1) канча́цца (пра тэ́рмін)

2) паміра́ць

3) выдыха́ць (паве́тра)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аддзьму́хвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

З сілай, з шумам выдыхаць паветра. Прыйшоўшы з кузні, Міша доўга мыўся каля парога, паліваючы на рукі з кубка, з прыемнасцю аддзьмухваўся і пырхаў. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

exhale

[eksˈheɪl]

v.

1) выдыха́ць

2) выдзяля́ць (-ца) (пах паве́тра, дым)

3) выпаро́ўваць, выпаро́ўвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)