выграба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выграбаць — выграбці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыграба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Выграбці многа чаго‑н. Навыграбаць вуголля. Навыграбаць ямак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wygrzebać

зак. выграбці, выгарнуць, выкапаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

павыграба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выграбці ўсё, многае. Павыграбаць попел з топак. Тхары павыграбалі норы. □ Белапалякі павыграбалі з усіх засекаў збажыну, пазабіралі добрых коней. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гарнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Выграбці што‑н. адкуль‑н. Выгарнуць жар з печы. □ Міхаська выгарнуў дручком з агню некалькі бульбін і палез пад купчастую елку. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́грести сов.

1. вы́грабці, мног. павыграба́ць; вы́гарнуць, мног. павыго́ртваць;

2. (гребя, выплыть) вы́веславаць, вы́плысці, вы́плыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wygarnąć

зак.

1. выграбці, выгарнуць;

2. перан. вылажыць, выкласці;

wygarnąć komu prawdę — выкласці каму праўду

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)