эксперты́за, -ы, мн. -ы, -ты́з, ж.

1. Даследаванне, вывучэнне або разгляд экспертамі чаго-н. з мэтай даць ацэнку, зрабіць заключэнне.

Медыцынская э.

2. Экспертная камісія.

Э.

ВАК.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мікраскапі́раванне, ‑я, н.

Спец. Разглядванне, вывучэнне чаго‑н. пад мікраскопам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сейсмі́чны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да ваганняў зямной паверхні, да землетрасенняў.

Сейсмічныя хвалі.

Сейсмічныя з’явы.

Сейсмічная станцыя.

Сейсмічная разведка (вывучэнне будовы зямной кары шляхам назірання за штучна ўзбуджальнымі пругкімі хвалямі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

палітвучо́ба, ‑ы, ж.

Вывучэнне марксізма-ленінізма, гісторыі КПСС, бягучай палітыкі. Арганізаваць палітвучобу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акіянаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да акіянаграфіі. Акіянаграфічнае вывучэнне антарктычных водаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пушкіназна́ўства, ‑а, м.

Вывучэнне творчасці А. С. Пушкіна як спецыяльная галіна літаратуразнаўства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыродазна́ўства ’вывучэнне прыроды як прадмет заняткаў’ (ТСБМ, Байк. і Некр.). Кюнэ (Poln., 90) лічыць запазычаннем з польск. przyrodoznawstwo ’тс’ у супрацьпастаўленні рус. естествознание ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

графало́гія, ‑і, ж.

Вывучэнне почырку з пункту гледжання выяўлення ў ім характару чалавека.

[Ад грэч. graphō — пішу і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікраскапі́я, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае будову і выкарыстанне мікраскопа; вывучэнне чаго‑н. пры дапамозе мікраскопа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

артапе́дыя, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які ўключае вывучэнне, лячэнне і прафілактыку стойкіх скрыўленняў, дэфармацый пазваночніка і канечнасцей.

[Ад грэч. orthos — прамы, правільны і deia — выхаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)