образова́ть​II сов. адукава́ць; вы́вучыць, абучы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павыву́чваць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што.

Вывучыць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. вершы.

Павывучваў сыноў на аграномаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́штудзіраваць

‘вывучыць, натрэніраваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́штудзірую вы́штудзіруем
2-я ас. вы́штудзіруеш вы́штудзіруеце
3-я ас. вы́штудзіруе вы́штудзіруюць
Прошлы час
м. вы́штудзіраваў вы́штудзіравалі
ж. вы́штудзіравала
н. вы́штудзіравала
Загадны лад
2-я ас. вы́штудзіруй вы́штудзіруйце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́штудзіраваўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

обучи́ть сов. навучы́ць, вы́вучыць; абучы́ць; см. обуча́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́вучка, -і, ДМ -чцы, ж.

1. гл. вывучыць.

2. Набытыя ў працэсе вучобы ўменне, навыкі, практычны вопыт.

Добрая в.

Ваенная в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́вучаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вывучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назубо́к нареч., разг. назубо́к;

вы́вучыць н. — вы́учить назубо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывучваць — вывучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вывучэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывучаць — вывучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Навучы́ць ’навучыць, вывучыць’, наву́чка ’навука, вывучка’ (Бяльк.). Да вучы́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)