угнае́нне, -я, н.

1. гл. угнаіць.

2. мн. -і, -яў. Рэчыва, якое ўносіцца ў глебу для павелічэння ўраджаю.

Мінеральныя, арганічныя ўгнаенні.

Вывозіць у. на палі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

экспартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што.

Вывезці (вывозіць) тавары, капітал і іншае з мэтай рэалізацыі за мяжу.

Э. сыравіну.

|| наз. экспартава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вывози́ть несов., в разн. знач. выво́зіць; см. вы́везти.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wywozić

незак. вывозіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

экспартава́ць

(лац. exportare = вывозіць)

вывозіць тавары за мяжу для рэалізацыі іх на знешнім рынку (проціл. імпартаваць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

eksportować

незак. экспартаваць; вывозіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэпартава́ць

(лац. deportare = вывозіць, высылаць)

выдаляць з краіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вы́ваз, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. вывозіць — вывезці (у 1, 2 знач.).

2. Агульная колькасць вывезеных за мяжу тавараў; экспарт; проціл. увоз, імпарт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смяця́р, смецяра, м.

Чалавек, які збірае і вывозіць смецце. Гарадскі смяцяр на параконным возе кожнай раніцы пад’язджаў да лагернай брамы браць двух палонных. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

heráusschaffen

vt выно́сіць, выво́зіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)