Цукры, гл. Вугляводы

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Kóhlenhydrate

pl хім. вугляво́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

змяшча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Незак. да змясціць.

2. Мець, заключаць у сабе што‑н. Крупы грэчкі змяшчаюць вугляводы, бялкі, тлушчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глюкапратэі́ды

[ад гпюко(за) + пратэіды]

складаныя бялкі ў арганізме чалавека, жывёл і раслін, якія змяшчаюць вугляводы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыямі́ны

[ад гр. di(s) = двойчы + аміны]

вугляводы, у якіх два атамы кіслароду замешчаны амінагрупамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

монацукры́ды

(ад мона- + цукрыды)

клас арганічных злучэнняў, простыя вугляводы, няздольныя да гідролізу (напр. глюкоза, фруктоза).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

глікаліпі́ды

(ад гліка- + гр. lipos = тлушч)

тлушчападобныя рэчывы, якія змяшчаюць вугляводы; з’яўляюцца структурнымі элементамі клетачных мембран.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цукры́ды

(ад цукар + гр. eidos = выгляд)

вугляводы, якія пры гідролізе распадаюцца на монацукрыды; падзяляюцца на алігацукрыды і поліцукрыды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

алігацукры́ды

(ад аліга- + цукрыды)

вугляводы, якія пры гідролізе распадаюцца на невялікую колькасць монацукрыдаў, да а-аў належаць, напр., дыцукрыды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыцукры́ды

(ад ды- + цукрыды)

клас арганічных злучэнняў, крышталічныя вугляводы, малекулы якіх складаюцца з дзвюх рэштак монацукрыдаў (напр. лактоза, цукроза).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)