уты́каць
утыка́ць
I
1.
2. (прятать во что-л.) утыка́ть;
1, 2
3.
II
1. вставля́ть тканьём (нитку, узор);
2. покрыва́ть сплошь тка́ным узо́ром;
3. украша́ть посре́дством тканья́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уты́каць
утыка́ць
I
1.
2. (прятать во что-л.) утыка́ть;
1, 2
3.
II
1. вставля́ть тканьём (нитку, узор);
2. покрыва́ть сплошь тка́ным узо́ром;
3. украша́ть посре́дством тканья́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ты́катьI
1. ты́каць; то́ркаць; (
ты́кать па́лкой в зе́млю ты́каць (то́ркаць) па́лкай у зямлю́;
2. (совать) со́ваць, ты́цкаць;
поросёнок ты́чет нос в коры́то парася́ ты́цкае лыч у кары́та;
ты́кать па́льцем на кого́-л. ты́цкаць па́льцам на каго́-не́будзь;
◊
ты́кать в нос (кому-л.) со́ваць (ты́цкаць) у нос (каму-небудзь).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)