уты́каць сов., разг. уты́кать;

у. паду́шачку іго́лкамі — уты́кать поду́шечку иго́лками

утыка́ць несов.

I

1. втыка́ть; (что-л. острое — ещё) вонза́ть; вса́живать;

2. (прятать во что-л.) утыка́ть;

1, 2 см. уткну́ць;

3. разг. утыка́ть; см. уты́каць

II

1. вставля́ть тканьём (нитку, узор);

2. покрыва́ть сплошь тка́ным узо́ром;

3. украша́ть посре́дством тканья́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ты́катьI несов.

1. ты́каць; то́ркаць; (втыкать) утыка́ць; уто́ркваць;

ты́кать па́лкой в зе́млю ты́каць (то́ркаць) па́лкай у зямлю́;

2. (совать) со́ваць, ты́цкаць;

поросёнок ты́чет нос в коры́то парася́ ты́цкае лыч у кары́та;

ты́кать па́льцем на кого́-л. ты́цкаць па́льцам на каго́е́будзь;

ты́кать в нос (кому-л.) со́ваць (ты́цкаць) у нос (каму-небудзь).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)