глазно́й во́чны;

глазно́е я́блоко анат. во́чны я́блык.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вачні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц, ж.

Паглыбленне ў пярэдняй частцы чэрапа, у якім змяшчаецца вочны яблык.

|| прым. вачні́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

oczny

oczn|y

вочны;

gałka ~a анат. вочны яблык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

optic [ˈɒptɪk] adj. во́чны, зро́кавы;

the optic nerve зро́кавы нерв

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

optic

[ˈɑ:ptɪk]

adj.

во́чны; зро́кавы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

eyeball

[ˈaɪbɔl]

n.

во́чны я́блык

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Во́чнік ’урач-акуліст’ (БРС), «вочны сведка» (Нас.). Да вока, вочы. У першым значэнні калька рус. глазник.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

eyetooth

[ˈaɪtu:Ө]

n., pl. -teeth

во́чны зуб

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Афтальмарэакцыя, гл. Вочны метад ветэрынарнай дыягностыкі

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ocular

[ˈɑ:kjələr]

1.

adj.

1) во́чны

an ocular muscle — во́чны му́скул

2) перакана́ўчы, які́ мо́жна ба́чыць на свае́ во́чы

2.

n.

акуля́р -а m. (тэлеско́па, мікраско́па)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)