ВЯДЗЬМЯ́НКА,

рака, гл. Ведзьма.

т. 4, с. 338

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

jędza

ж. ведзьма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hag [hæg] n. offensive зла́я, агі́дная стара́я; карга́;

an old hag derog. стара́я ве́дзьма

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

witch [wɪtʃ] n.

1. ве́дзьма, вядзьма́рка;

an old witch стара́я карга́

2. чараўні́ца, чарадзе́йка; знаха́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wiedźma

ж. ведзьма; вядзьмарка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hag

[hæg]

n.

1) карга́, карго́та f

2) ве́дзьма f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вешчыцаведзьма, якая кладзе сваё цела пад ступу, а сама вылятае сарокай праз комін’ (паўн.-віц., Крывіч, 12, 1926, 108), паўн.-рус. вещицаведзьма, гадалка, нячысцік’; ’эпітэт сарокі’; ’пляткарка’, польск. кракаўск. wiescyca ’д’ябліца’, wieszczyca ’тс’, каш. ’вампір’, чэш. věšticeведзьма’, мар. věštica ’лясная німфа’, славац. veštica ’прадракальніца, прарочыца, чараўніца’, славен. veščíca ’прарочыца’, серб.-харв. ве̏штица ’старая жанчына, якая патаемна супрацоўнічае з д’ябламі’, макед. вештицаведзьма’, балг. вещицаведзьма, чараўніца, злая, грозная жанчына’; ’начны матыль, святляк Lampiris’, ст. слав. вѣщица, прасл. věštica ’жанчына, якая ведала будучае і прадказвала яго’. Утварылася ад прыметніка věštь‑ (< vědati) і суф. ‑ica. Гл. таксама ве́шчы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sekutnica

ж. сварлівая жанчына; ведзьма

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Xanthppe

[ksa-]

f -, -n разм. сварлі́вая жанчы́на, ве́дзьма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ла́ўма, лэ́ўмеведзьма’ (Вяржб.), рус. смал. лаума ’тс’, польск. паўн.-усх. lawma ’русалка’. Балтызм. Параўн. лат. laumaведзьма’, літ. laũmė ’русалка’ (Фасмер, 2, 467; Урбуціс, Baltistica, 5, 64, 156 і 160; Відугірыс, LKK, 1960, 3, 237; Лаўчутэ, Балтизмы, 31).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)