перацяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.
Перамясціць волакам, перанасіць ці ўкрасці за некалькі прыёмаў.
П. бярвенне.
Ваўкі перацягалі многа авечак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
«ГУ́СІ-ЛЕ́БЕДЗІ»,
бел. нар. гульня. Удзельнікі выбіраюць кіраўніка — «гусіную маці» і дзеляцца на 2 групы — «гусей» і «ваўкоў». «Маці» садзіцца на лаўку, «гусі» становяцца на процілеглым баку, «ваўкі» — у цэнтры. «Маці» кліча «гусей»: «Гусі, дадому!». Тыя пытаюцца: «А што дома?». «Маці»: «Піці і есці, але ж ваўкі дзесьці!». «Гусі»: «А што ім рабіць?». «Ваўкі»: «Гусей лавіць». «Маці» камандуе: «Шэры, белы, валахаты, уцякайце ўсе дахаты». «Гусі» бягуць да яе, а «ваўкі» іх ловяць. Гульня працягваецца, пакуль «ваўкі» не пераловяць усіх «гусей», пасля мяняюцца ролямі.
Я.Р.Вількін.
т. 5, с. 544
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
драпе́жніцтва, -а, н.
1. Спосаб існавання драпежных жывёл.
Ваўкі жывуць драпежніцтвам.
2. перан. Характар дзеянняў, уласцівых драпежніку (у 2 і 3 знач.).
3. перан. Шкодніцкае вядзенне гаспадаркі; браканьерства.
Лясное д.
Д. ў лоўлі рыбы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Во́ступ ’запаведнае глухое месца ў лесе’ (Яшк., КТС); ’квартал лесу, пушчы’ (Яшк.); ’аблава на ваўкоў’ (КТС); ’грамада людзей на аблаве, якая падымае шум і крык, каб ваўкі беглі на стральцоў’ (КЭС), во́ступ воўчы ’месца, дзе водзяцца ваўкі’ (Касп.). Гл. оступ.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пазагрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Загрызці ўсіх, многіх. Пазагрызалі ваўкі авечак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загры́зці, -зу́, -зе́ш, -зе́; -зём, -зяце́, -зу́ць; -зі́; -зены; зак., каго.
1. Грызучы, давесці да смерці.
Ваўкі загрызлі каня.
2. перан. Змучыць, давесці да цяжкага душэўнага стану папрокамі, прыдзіркамі, лаянкай і пад. (разм., неадабр.).
|| незак. загрыза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ваўкаўё, ‑я, н., зб.
1. Ваўкі.
2. перан. Разм. Звяр’ё. Не быць ваўкаўю ў грамадзе! Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ваўкаўня́, ‑і, ж.
Разм. Глыбокая яма для лоўлі ваўкоў; воўчая яма. // Месца ў лесе, дзе водзяцца ваўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
развы́цца, ‑выюся, ‑выешся, ‑выецца; зак.
1. Пачаць доўга, не перастаючы, выць. Ваўкі развыліся.
2. Груб. Расплакацца, разгаласіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каза́-дзераза́, казы-дзеразы, ж.
Фальклорная назва казы. — Дзе ж твая каза-дзераза: ваўкі з’елі, ці мо ў заячую хату схавалася? Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)