ба́кеншчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Вартаўнік пры бакенах.

Працаваць бакеншчыкам.

|| прым. ба́кеншчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

швейца́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вартаўнік ля знадворных дзвярэй у пад’ездах устаноў, рэстаранаў, гасцініц, жылых памяшканняў.

|| прым. швейца́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аб’е́здчык, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Вартаўнік, які пастаянна аб’язджае, ахоўвае вялікі ўчастак чаго-н.

Лясны а.

2. Спецыяліст па аб’ездцы коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сто́рож вартаўні́к, -ка м., сто́раж, -жа м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gatekeeper [ˈgeɪtˌki:pə] n. бра́мнік; вартаўні́к пры варо́тах

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

janitor [ˈdʒænɪtə] n. AmE вартаўні́к; дво́рнік; прыбіра́льшчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сто́раж м разм гл вартаўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карау́льщик разг. караву́льшчык, -ка м., вартаўні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вартаўні́ца, ‑ы, ж.

Жан. да вартаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паплаўні́чы, ‑ага, м.

Гіст. Палявы вартаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)