вальцава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вальцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вальцава́цца несов., страд. вальцева́ться; моло́ться; см. вальцава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ва́льцы ’прыстасаванне для вальцавання’. Да вальцаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вальцо́ўка ’гатунак мукі’ (КЭС); ’шатроўка’ (Мат. Гом.). Да вальцаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вальцо́ўка, ‑і, ДМ ‑цоўцы; Р мн. ‑цовак; ж.

Разм.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вальцаваць.

2. Машына, абсталяваная вальцамі.

3. Вальцовы млын.

4. Пшанічная мука першага гатунку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

walcować

I незак.

пракатваць, вальцаваць

II незак. уст.

вальсаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wálzen

I

vt тэх. прака́тваць, вальцава́ць

II

vi танцава́ць вальс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

strécken

1.

vt

1) выця́гваць, расця́гваць

die Hand (nach D) ~ — працягну́ць руку́ (за чым-н.)

die Óhren in die Höhe ~ — навастры́ць ву́шы

j-n zu Bóden ~ — павалі́ць на зямэ́р, збіць каго́-н.

2) тэх. прака́тваць, вальцава́ць

3) расця́гваць, праця́гваць (работу і да т.п.)

Lébensmittel ~ — экано́міць праду́кты

2.

(sich)

1) паця́гвацца, расця́гвацца

2) выця́гваць

sich ins Gras ~ — расцягну́цца ў траве́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)