waggoner [ˈwægənə] n.

1. ваза́к, фу́рман, фурго́ншчык

2. astron. Waggoner Во́знік (сузор’е)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

teamster

[ˈti:mstər]

n.

фурма́н, ваза́к -а́ m.; шафёр грузавіка́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вазе́ц ’вознік’ (Бяльк.). Гл. вазак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

woźnica

м. вазак, возчык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

возни́ца во́знік, -ка м., ваза́к, -ка́ м.; (кучер) фурма́н, -на́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изво́зчик рамі́знік, -ка м.; (возчик) ваза́к, -ка́ м., во́зчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

furman

м. фурман; вазак; балагол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

або́знік, ‑а, м.

Возчык у абозе; вазак, фурман. Абознікі ішлі па гразі вуліцы побач са змучанымі, стомленымі коньмі. Галавач. Абознікі лаяліся і пагражалі шафёрам пугамі. Шамякін. // Разм. Ваеннаслужачы абозу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чума́к, ‑а, м.

Уст. На Украіне ў 15–19 стст. — вазак і гандляр, які перавозіў на валах соль, рыбу і іншыя тавары. Стары Гарпішчанка ўспамінае сваіх прадзедаў-чумакоў. Юрэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фурма́н, ‑а́, м.

Чалавек, які кіруе конямі ў запрэжанай фурманцы; вазак. Дзядзька Макар, вядомы партызанскі фурман, ведаў, што нельга вельмі падганяць каня. Сабаленка. На добрым кані нас падвозіў штатны фурман калгаса дзядзька Мірон, па прозвішчу Шэўчык. Кавалёў.

[Ням. Fuhrmann.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)