Verbum

драбі́ны, -бі́н.

1. Драўляная прыстаўная лесвіца.

2. Сялянскія калёсы з рашотчатымі бакамі.

|| памянш. драбі́нкі, -нак.

калдо́біна, -ы, мн. -ы, -бін, ж.

Выбоіна, яма на дарозе; паглыбленне або ўпадзіна на дне вадаёма.

вярбі́на, -ы, мн. -ы, -бін, ж.

Адно дрэва вярбы.

|| памянш. вярбі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

аглабі́льна, -а, мн. -ы, -аў, н. і аглабі́на, -ы, мн. -ы, -бін, ж.

Біла, якім мацуюць лёсткі ў калёсах.

перахля́біна, -ы, мн. -ы, -бін, ж. (разм.).

1. Неглыбокая ўпадзіна, паглыбленне паміж двума ўзвышшамі.

2. Выгін у спіне каня; седлавіна.

асо́біна, -ы, мн. -ы, -бін, ж. (кніжн.).

Асобны арганізм, які існуе самастойна; індывідуум.

А. мужчынскага полу.

Разнастайнасць асобін расліннага свету.

турбі́на, -ы, мн. -ы, -бі́н, ж.

Рухавік, які ператварае кінетычную энергію вады, пары, газу ў механічную работу.

Паравая т.

|| прым. турбі́нны, -ая, -ае.

гарбі́на, -ы, мн. -ы, -бі́н, ж.

Акруглы выступ на чым-н., выпукласць.

|| памянш. гарбі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Нос з гарбінкай.

арабі́на, -ы, мн. -ы, -бі́н, ж.

Тое, што і рабіна.

Палымнеюць арабіны.

|| памянш. арабі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. арабі́навы, -ая, -ае.