маркгра́фства н. гіст. Mark f -, -n (раней памежная зямля ў былой Нямеччыне)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Маларосея ’вышываная сарочка’ (Ян.). Ад былой назвы Украіны. Такое найменне было дадзена рускімі, якія атаясамлівалі бел. і ўкр. кашулі як аднолькавыя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

эрцге́рцаг

(ням. Erzherzog)

тытул членаў былой аўстрыйскай імператарскай фаміліі да 1918 г.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

манда́т, ‑а, М ‑даце, м.

1. Дакумент, які пацвярджае тыя або іншыя правы і паўнамоцтвы прад’яўніка. Дэпутацкі мандат. □ [Мілоўскі] заявіў, што ён хоча быць у ліку мабілізаваных [на харчразвёрстку], на што і атрымаў згоду. Як нарада скончылася, Мілоўскі ўзяў мандат і пайшоў дадому. Галавач.

2. Права кіраваць былой калоніяй Германіі або некаторай часткай тэрыторыі былой Асманскай імперыі, якое давалася Лігай нацый пасля першай сусветнай вайны краінам-пераможцам.

[Лац. mandatum — даручэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

былы́

1. было́й, пре́жний;

былы́я часы́ — былы́е (пре́жние) времена́;

2. (утративший прежнее положение) бы́вший;

б. гаспада́р — бы́вший хозя́ин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ex​1 [eks] n. infml былы́ муж; была́я жо́нка;

He inroduced me to his ex. Ён пазнаёміў мяне са сваёй былой жонкай.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заснава́цца, ‑снуецца; зак.

1. Узнікнуць, утварыцца. На месцы былой дрыгвы заснаваўся і з небывалай сілай пачаў расці сацыялістычны горад. Кудраўцаў.

2. Пакрыцца, зацягнуцца (павуціннем, смугой і пад.). Лес туманам заснаваўся, Луг расой акрыўся. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пахо́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Манера хадзіць; хада. Ішоў чалавек паволі, стомленай паходкай. Чорны. Стаў я іншым, суровым, Стаў новым ад ног да пілоткі, Чалавекам вайсковым, — Былой не пазнаеш паходкі. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ю́нкер

(ням. Junker = малады дваранін)

1) выхаванец ваеннага вучылішча, якое рыхтавала афіцэраў у царскай Расіі;

2) памешчык у былой Прусіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Káderabteilung

f -, -en аддзе́л ка́драў (у былой ГДР)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)