о́пера-буф, оперы-буф, ж.

Опера з камедыйным або сатырычным сюжэтам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́пера-буф

(іт. opera buffa)

італьянская разнавіднасць оперы з камедыйным або сатырычным сюжэтам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

коме́дия-бу́фф каме́дыя-бу́ф, род. каме́дыі-бу́ф ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

о́пера-буфф о́пера-буф, род. о́перы-буф ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буфф прил., театр. буф нескл.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

buffo :

opera buffo — камічная опера; опера-буф; аперэта

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бу́фы, буф; адз. няма.

Пышныя і частыя зборкі ў верхняй частцы рукава. Лёдзя нават угаворвала маці надзець белае плацце, але тая не згадзілася і адзела сіні любімы касцюм — клёшную спадніцу з махрамі.. і кароткі пінжачок з буфамі і вузкім рукавом. Карпаў.

[Ад фр. bouffer — надзімацца, натапырвацца (пра матэрыю).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АФЕНБА́Х (Offenbach; сапр. Эбершт; Eberscht) Жак

(20.6.1819, Кёльн — 4.10.1880),

кампазітар, дырыжор, віяланчэліст. Заснавальнік франц. класічнай аперэты. З 1833 у Парыжы. Вучыўся ў Ф.Галеві (кампазіцыя). Іграў у тэатр. аркестрах, выступаў як віяланчэліст і дырыжор. У 1855—62 кіраваў створаным ім т-рам «Буф-Парызьен». Аўтар сусветна вядомых аперэт: «Арфей у пекле» (1858), «Прыгожая Алена» (1864), «Парыжскае жыццё» (1866), «Перыкола» (1868), «Дачка тамбурмажора» (1879) і інш. У цэнтры большасці аперэт Афенбаха — з’едлівая сатыра, пародыя на бурж.-арыстакратычнае грамадства. Музыка Афенбаха адметная вытанчанасцю, палкай танц. рытмікай. З твораў лірычнага плана вылучаецца рамант. опера «Казкі Гофмана» (1881; паст. ў Мінску ў 1941, 1983).

Літ: Соллертинский И. Оффенбах. М, 1962; Трауберг Л. Жак Оффенбах и другие. М., 1987.

т. 2, с. 131

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

puff

[pʌf]

1.

v.

1) павява́ць, падыха́ць (пра ве́цер)

2) сапці́, ця́жка ды́хаць

3) пы́хкаць, дымі́ць, пуска́ць клубы́ ды́му

The engine puffed out of the station — Параво́з, пы́хкаючы па́рай, пакі́нуў ста́нцыю

Smoke puffed out of the chimney — Дым валі́ў клуба́мі з ко́міна

2.

v.t.

1) пы́хкаць

to puff on a cigar — пы́хкаць цыга́рай

2) усхваля́ць, расхва́льваць

They puffed him to the skies — Яны́ ўсхваля́лі яго́ да нябёсаў

3.

n.

1) паве́ў -ву, по́дых -у m.

a puff of wind — паве́ў ве́тру

2) ця́жкае дыха́ньне, сапе́ньне

3) пухо́ўка для пу́драньня

4) празьме́рныя пахва́лы, ду́тая рэкля́ма

5) буф -а m., бу́фы (у суке́нцы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)