бурката́ць гл. буркаваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

purr [pɜ:] v.

1. му́ркаць, мурлы́каць

2. буркава́ць, бурката́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бурката́ць, -качу́, -ко́чаш, -ко́ча; -качы́; незак. (разм.).

1. Тое, што і буркаваць.

Голуб буркоча.

2. што і без дап. Бурчаць, мармытаць.

Б. сабе пад нос.

|| наз. бурката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

gruchać

незак. буркаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пабуркава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Буркаваць некаторы час. Пабуркавалі галубы і паляцелі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

буркава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. буркаваць, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туру́каць

‘напяваць "ту-ру", буркаваць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. туру́каю туру́каем
2-я ас. туру́каеш туру́каеце
3-я ас. туру́кае туру́каюць
Прошлы час
м. туру́каў туру́калі
ж. туру́кала
н. туру́кала
Загадны лад
2-я ас. туру́кай туру́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час туру́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

túrteln

vi буркава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

урча́ть несов. (ворчать) бурча́ць; (ворковать) буркава́ць; (рокотать) бурката́ць; (журчать) журча́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

coo [ku:] v. буркава́ць, варкава́ць;

They are billing and cooing. Яны буркуюць як галубкі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)