бунтовско́й бунто́ўны, бунта́рскі, бунта́рны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

buntowniczy

бунтарскі; мяцежны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

áufrührerisch

a бунта́рскі, падбухто́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rebéllisch

a бунта́рскі, паўста́нчы, паўста́нцкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

mutinous

[ˈmju:tənəs]

adj.

бунта́рны, бунта́рскі, бунтаўні́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

burzycielski

1. разбуральны;

2. бунтарскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rebellious [rɪˈbeljəs] adj.

1. паўста́нцкі, мяце́жны, бунта́рскі

2. непако́рны, непако́рлівы; недысцыплінава́ны;

a rebellious teenager падле́так, яко́му не́льга даць ра́ды

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крамо́льны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да крамолы, звязаны з ёй; мяцежны. Крамольная ідэя. Крамольныя справы. □ Усё ў.. газеце было неспадзявана крамольным: і бунтарскі дух, і антыцарскія настроі. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

seditious

[sɪˈdɪʃəs]

adj.

1) падрыўны́

2) бунта́рскі, бунто́ўны; збунтава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rebellious

[rɪˈbeljəs]

adj.

1) непаслухмя́ны, непако́рны

2) бунта́рны, бунта́рскі; паўста́нскі, паўста́нчы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)