блестя́ще нареч. бліску́ча;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блиста́тельно нареч. бліску́ча;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залаці́сты, -ая, -ае.

Колеру золата, з бліскуча-жоўтым адлівам.

Залацістыя зоры.

Залацістыя валасы.

|| наз. залаці́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

pompously [ˈpɒmpəsli] adv.

1. бліску́ча, пампе́зна, пы́шна

2. напы́шліва, высакамо́ўна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

scintillating [ˈsɪntɪleɪtɪŋ] adj. бліску́чы, зіхатлі́вы, іскры́сты; дасці́пны;

You were scintillating on TV last night. Ты ўчора бліскуча выступіў на тэлебачанні.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

залаці́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Колерам падобны да золата; з бліскуча-жоўтым адлівам. Залацістыя зоры. □ Лістапад залацістым лісцем у лясах засыпае паляны. Машара.

2. Як састаўная частка некаторых батанічных, заалагічных і мінералагічных назваў. Залацістая папараць. Залацісты тапаз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мро́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мроіва; падобны да мроіва. Бліскуча-зялёнае жыта паабапал дарогі выдавала як бы крыху туманным, і як бы водсвет яго .. пераліваўся ў мройнай далечы поля. Савіцкі. Зверху, праз рознакаляровыя шыбы ў вокнах, падала ў пакой мройнае залацістае святло. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

raven

I [ˈreɪvən]

1.

n.

крумка́ч, груга́н -а́ m.

2.

adj.

бліску́ча чо́рны

II [ˈrævən]

v.t.

1) жэ́рці; пажыра́ць; пра́гна е́сьці

2) шука́ць нажы́вы, пусто́шыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

блеск м.

1. бляск, род. бля́ску м.; бліск, род. блі́ску м.;

2. перен. бляск, род. бля́ску м., бліску́часць, -ці ж.;

говори́ть с бле́ском гавары́ць бліску́ча (красамо́ўна);

3. / желе́зный, свинцо́вый блеск жале́зны, свінцо́вы блішча́к;

◊

во всём бле́ске ва ўсёй красе́ (ва ўсім бля́ску);

с бле́ском бліску́ча.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асляпля́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які слепіць вочы сваім вельмі яркім ззяннем, бляскам. Асляпляльная маланка. □ Рассыпаючы асляпляльныя іскры, дзевяцікласнікі раскройвалі на кавалкі заржаўленае цела танка. Скрыпка. Вакол было мора — шырокае, асляпляльнае, гулкае. Лось. // Разм. Бліскуча-белы. Асляпляльны абрус.

2. перан. Які робіць моцнае ўражанне, зачароўвае прыгажосцю, бляскам і пад. Тумілін нёс нам асляпляльную ўсмешку. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)