бето́навы, см. бето́нны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бетона...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню словам: «бетон», «бетонны», напрыклад: бетонаўкладчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цагляна-...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) які мае адносіны да вытворчасці цэглы, зроблены з цэглы, напр.: цагляна-бетонны, цагляна-блочны;

2) з чырванавата-карычневым адценнем, напр.: цагляна-буры, цагляна-чырвоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

betonowy

бетонны; бетонавы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

betoniarnia

ж. бетонны завод

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

га́шпіль

(ням. Haspel = матавіла, калаўрот)

драўляны або бетонны бак з мешалкай для прамывання, змякчэння і дублення шкур.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

БЕРЛІ́НСКАЯ СЦЯНА́,

сістэма ўмацаванняў і загародаў у 1961—89, якая аддзяляла ўсх. частку Берліна ад зах. (гл. Берлін, Заходні Берлін). Пабудавана паводле рашэння ўлад ГДР, каб стрымліваць уцекачоў з краіны. Берлінская сцяна — бетонны мур даўж. 45,1 км, абнесены калючым дротам, вакол якога выкапаны акопы і ўстаноўлены мінныя прыстасаванні, самастрэлы і інш. Пры шматлікіх спробах пераадолець Берлінскую сцяну загінула каля 80 чал. Дэманціравана ў 1989.

т. 3, с. 116

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фунда́мент м.

1. род. фунда́мента (основание, опора) фунда́мент;

бето́нны ф. — бето́нный фунда́мент;

2. род. фунда́менту перен. (основа) фунда́мент;

навуко́вы ф. — нау́чный фунда́мент;

закла́сці ф. ве́даў — заложи́ть фунда́мент зна́ний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фунда́мент

1. (основание, опора) фунда́мент, -та м., падму́рак, -рка м.;

бето́нный фунда́мент бето́нны фунда́мент (падму́рак);

2. перен. (основа) фунда́мент, -ту м.; грунт, род. гру́нту м.;

нау́чный фунда́мент навуко́вы фунда́мент.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

куб ​1, ‑а; мн. кубы, ‑оў; м.

1. Геаметрычнае цела — правільны шасціграннік, усе грані якога квадраты. Начарціць куб. // Пра што‑н. з формай, выглядам такога шматгранніка. Бетонны куб.

2. Здабытак ад множання якога‑н. ліку самога на сябе два разы; трэцяя ступень ліку.

3. Разм. Кубічны метр. Куб дроў.

[Грэч. kybos.]

куб ​2, ‑а; мн. кубы, ‑оў; м.

Пасудзіна цыліндрычнай формы для перагонкі або кіпячэння вадкасці; тытан ​3. То яе бачым са шчоткаю ля падлогі, то з мокраю анучаю ля акон, то ля вялізнага куба, дзе гатавалася вада для студэнтаў. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)