адбаранава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак.

Кончыць баранаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

harrow​2 [ˈhærəʊ] v.

1. баранава́ць

2. му́чыць; прыно́сіць паку́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

баранава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. баранаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

éggen

vt баранава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прабаранава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак., што.

1. Апрацаваць бараной (узараную зямлю).

2. Баранаваць некаторы час.

П. увесь дзень.

|| незак. прабарано́ўваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

баранава́цца несов., страд. борони́ться, боронова́ться; борозди́ться; см. баранава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bronować

незак. баранаваць; скародзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

баранава́цца, ‑нуецца; незак.

1. Паддавацца баранаванню. Дзірваністая глеба дрэнна барануецца.

2. Зал. да баранаваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баранава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад баранаваць.

2. у знач. прым. Апрацаваны, разрыхлены бараною. Баранаванае поле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fúrchen

vt

1) баразні́ць; баранава́ць

2) мо́ршчыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)