tułaczy

бадзяжны; беспрытульны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

валацу́жны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Уласцівы валацугу (‑зе); звязаны з валацужніцтвам; бадзяжны. Думкі аб Радзіме, аб сваім валацужным жыцці, аб сыне не пакідалі.. [Андрэя Пятровіча] ні на хвіліну. Скрыпка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бродя́чий

1. бадзя́жны, валацу́жны;

2. (странствующий) вандро́ўны;

бродя́чий музыка́нт вандро́ўны музыка́нт.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

vagabond​2 [ˈvægəbɒnd] adj. dated, derog. бадзя́жны;

vagabond Gipsies качавы́я цыганы́;

va gabond thoughts блука́ючыя ду́мкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stray​2 [streɪ]adj.

1. бяздо́мны; прыблу́дны; бадзя́жны, валацу́жны

2. рэ́дкі, выпадко́вы;

a stray bullet шалёная ку́ля;

a few stray taxis не́калькі выпадко́вых таксі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vagrant​2 [ˈveɪgrənt] adj. fml or law бадзя́жны, вандро́ўны;

vagrant musicians вандро́ўныя музы́кі;

vagrant boys беспрыту́льнікі;

lead a vagrant life ве́сці бадзя́жнае жыццё, вандра́ваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vagrant

[ˈveɪgrənt]

1.

n.

1) бадзя́га, туля́га, валацу́га -і m.

2) вандро́ўнік -а m.

2.

adj.

1) вандро́ўны

2) бадзя́жны, валацу́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vagabond

[ˈvægəbɑ:nd]

1.

n.

1) туля́га, бадзя́га, валацу́га -і m.& f.

2) гульта́й -я́ m.; нікчэ́мнік -а m.

2.

adj.

1) вандро́ўны

2) бадзя́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Блудзі́ць. Рус. блуди́ть, укр. блуди́ти, польск. błądzić ’блукаць, блудзіць; грашыць, памыляцца’, чэш. blouditi, ст.-слав. блѫдити, балг. блъдя́, серб.-харв. блу́дити і г. д. Прасл. blǫditi (ітэратыўная форма да blęsti blędǫ ’памыляцца’: ст.-слав. блѧсти блѧдѫ, ст.-рус. блясти бляду і г. д. І.‑е. *bhlendh‑: *bhlondh‑ ’цямнець; вечарэць; змяркацца; бянтэжыць, памыляцца’. Параўн. літ. blandùs ’хмуры’, blañdas ’хмурасць; пацямненне розуму’; blandýtis ’хмурыцца; блукаць’, гоц. blandan ’перашкаджаць, мяшаць’, ст.-в.-ням. blentan ’асляпляць’ і г. д. Слаўскі, 1, 36; Траўтман, 34; Буга, РФВ, 70, 100; Бернекер, 61; Махэк₂, 56–57; Фасмер, 1, 177. Параўн. яшчэ блудзя́га ’хітрун; уцякач’, блу́дны ’бадзяжны (пра скаціну)’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

fugitive

[ˈfju:dʒətɪv]

1.

n.

1) зьбе́глы -ага m.; бягу́н -а́ m.

2) уцяка́ч уцекача́ m., уцяка́чка f.

3) Obsol. дэзэртэ́р -а m.

2.

adj.

1) зьбе́глы

2) мімалётны, міну́чы

3) вандро́ўны; бадзя́жны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)