дэкары́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Прыгожа аформіць (афармляць) што‑н. (будынак, памяшканне і пад.). Дэкарыраваць сцэну. Дэкарыраваць залу кветкамі.

[Ад фр. décorer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

execute [ˈeksɪkju:t] v.

1. fml выко́нваць

2. кара́ць сме́рцю

3. law афармля́ць (дакумент, кантракт і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

áusgestalten

vt афармля́ць, развіва́ць; надава́ць (пэўнае) аблі́чча

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

афармля́цца несов.

1. в разн. знач. оформля́ться; см. афо́рміцца;

2. страд. оформля́ться; соверша́ться; см. афармля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэкарава́ць, дэкары́раваць

(фр. décorer, ад лац. decorare)

прыгожа афармляць што-н., напр. будынак, памяшканне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэгістрава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; незак.

1. Запісвацца, адзначацца з мэтай уліку. Рэгістравацца ў сакратара.

2. Афармляць юрыдычна сваё ўступленне ў шлюб. [Анатоль] не спяшаецца рэгістравацца, адцягвае ўсё з разводам. Пальчэўскі.

3. Зал. да рэгістраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выправля́ть​II несов., прост. (документы) афармля́ць; (выписывать) выпі́сваць; (делать) рабі́ць; (получать) атры́мліваць; (доставать) дастава́ць; см. вы́править​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

constitute

[ˈkɑ:nstətu:t]

v.t.

1) утвара́ць; склада́ць

2) пастанаўля́ць, уво́дзіць (зако́н)

3) арганізава́ць; засно́ўваць

4) пра́ўна афармля́ць

5) прызнача́ць; выбіра́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

clothe [kləʊð] v. (clothed; fml clad)

1. апрана́ць, адзява́ць; забяспе́чваць во́праткай;

feed and clothe one’s family кармі́ць і апрана́ць сям’ю́;

warmly clothed цёпла апра́нуты

2. афармля́ць, выка́зваць (думкі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

афармле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. афармляць — аформіць і афармляцца — аформіцца.

2. Знешняя аддзелка, выгляд чаго‑н. Афармленне кнігі. Афармленне спектакля. Архітэктурнае афармленне горада. // Пэўная форма чаго‑н. І мыслі і вобразы, як снег у мяцеліцу, кружацца; іх трудна стрымаць,.. накіраваць іх на пэўную дарогу і даць ім пэўнае афармленне. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)