аспрэ́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да аспрэчыць.

2. што. Імкнуцца дасягнуць чаго‑н. спаборніцтвам. Аспрэчваць першае месца на спаборніцтвах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аска́рдзіць

‘выказаць пратэст супраць якога-небудзь рашэння, пастановы, аспрэчыць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аска́рджу аска́рдзім
2-я ас. аска́рдзіш аска́рдзіце
3-я ас. аска́рдзіць аска́рдзяць
Прошлы час
м. аска́рдзіў аска́рдзілі
ж. аска́рдзіла
н. аска́рдзіла
Загадны лад
2-я ас. аска́рдзі аска́рдзіце
Дзеепрыслоўе
прош. час аска́рдзіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аспрэ́чваць несов.

1. оспа́ривать; см. аспрэ́чыць;

2. (добиваться чего-л.) оспа́ривать;

а. зва́нне чэмпіёна — оспа́ривать зва́ние чемпио́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zakwestionować

зак. co узяць (паставіць) пад сумненне што; засумнявацца ў чым; аспрэчыць што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)