аскети́ческий аскеты́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэ́рвіш, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мусульманскі манах, які вядзе аскетычны лад жыцця.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мана́х, -а, мн. -і, -аў, м.

Член царкоўнай абшчыны, які даў абяцанне весці аскетычны лад жыцця.

Жыць манахам (таксама перан.).

|| ж. мана́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.

|| прым. мана́скі, -ая, -ае.

М. ўклад жыцця (таксама перан.: суровы, аскетычны). Манаская вопратка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ascetic​2 [əˈsetɪk] adj. аскеты́чны; стры́маны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ascetyczny

аскетычны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дэ́рвіш і дэрві́ш, ‑а, м.

Мусульманскі манах, які вядзе аскетычны спосаб жыцця.

[Перс. därvīs — жабрак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мана́х, ‑а, м.

Член царкоўнай абшчыны, які жыве ў манастыры, даўшы абяцанне весці аскетычны спосаб жыцця. Незадоўга да вайны з горада прыязджалі да возера манахі. Галавач. // Разм. Аб мужчыне, які вядзе адзінокі, аскетычны спосаб жыцця. — [Дубейка:] — Калега — манах. Ён любіць глуш і адзіноцтва і хоча жыць пустэльнікам. Колас.

[Ад грэч. monachos — адзінокі, які жыве ў адзіноце.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

askétisch

a аскеты́чны; пакацнны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

austere [ɒˈstɪə] adj.

1. про́сты (пра стыль)

2. стро́гі, суро́вы

3. аскеты́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ascetic

[əˈsetɪk]

1.

n.

аске́т -а m., аске́тка f.

2.

adj.

аскеты́чны; стры́маны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)