осажда́ться​I несов., страд.

1. абло́жвацца, акружа́цца; аса́джвацца;

2. акружа́цца; см. осажда́ть​I 1, 2.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

осажда́ться​II несов.

1. (оседать) асяда́ць;

2. метеор. апада́ць;

3. страд. аса́джвацца; см. осажда́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наса́живаться​II несов., страд. аса́джвацца; наса́джвацца; устыка́цца, натыка́цца, узбіва́цца, начапля́цца, начэ́плівацца; ушыва́цца, прышыва́цца; см. наса́живать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ábscheiden

*

1.

vt аддзяля́ць

2.

vi (s)

1) аса́джвацца (у растворы)

3) скана́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

níederschlagen

*

1.

vt

1) біць (чым-н.)

2) збіва́ць (з ног)

3) забіва́ць, падаўля́ць (паўстанне)

4) апуска́ць (вочы)

2.

(sich) аса́джвацца, асяда́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Аса́да 1 ’рама, аснова акна, воза, сельскагаспадарчых прылад; драўляная частка сякеры’, ’паліца каля акна’, матэрыял для рам’ (Янк. II). Укр. осада ’ложа ў ружжа’, ’аснова воза’, ’частка (аснова) млына’. Аддзеяслоўны назоўнік ад слова асадзіць ’змясціць нешта на месца’ (параўн. рус. у Даля асаживать токарные колодочки ’стаўляць іх у калодкі, ручкі’).

Аса́да 2 ’аблога’, стар. ’сядзіба, пасяленне, умацаванае месца’ (Нас., Гарб.), дыял. насаджэнні вакол сядзібы, саду’ (Янк. II). Рус. осада (ваен.), укр. асада ’сядзіба’, ст.-рус. осада ’аблога; абарона ўмацаванага месца, пасяленне’. Польск. osada ’пасяленне, сядзіба, асада, калонія, група людзей’, чэш. osada ’пасяленне, калонія, група людзей’, славац. osada ’пасяленне, калонія’, в.-луж. wosada ’абшчына, калонія’. Паўночнаславянскае бязафікснае ўтварэнне ад дзеяслова асаджвацца ’сяліцца’, адкуль развіццё іншых значэнняў, у тым ліку ваеннага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)