се́рыя, -і, мн. -і, -рый, ж.

1. Шэраг якіх-н. аднародных прадметаў, якія маюць агульную прымету, аб’яднаны агульным прызначэннем, складаюць адну групу.

С. артыкулаў.

С. станкоў.

С. вопытаў.

2. Разрад, катэгорыя каштоўных папер, дакументаў.

С. і нумар пашпарта.

3. Адна з частак вялікага кінафільма, якая дэманструецца самастойна.

Кінафільм у чатырох серыях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

miscellany

[ˈmɪsəleɪni]

n., pl. -nies

разнаста́йная кале́кцыя, ро́знае; мешані́на f.

miscellanies — збо́рнік ра́знаста́йных арты́кулаў, альмана́х -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Адбітак часткі друкарскага набору, яшчэ не звярстанага ў старонкі; сама частка такога набору. Заранік пайшоў у сельгасаддзел знаёміцца з планамі, матэрыяламі, гранкамі набраных у чарговы нумар артыкулаў і заметак. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казуі́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. У юрыспрудэнцыі — прымяненне агульных артыкулаў закона да розных юрыдычных выпадкаў.

2. Кніжн. У сярэдневяковай схаластыцы і багаслоўі — прымяненне да асобных выпадкаў агульных дагматычных палажэнняў.

3. перан. Уменне адстойваць заблытаныя або фальшывыя палажэнні; кручкатворства.

[Ад лац. casus — выпадак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампанава́ць ​1, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак., што.

Складаць цэлае з асобных частак. Кампанаваць зборнік артыкулаў. Кампанаваць чарговы нумар газеты. Кампанаваць карціну.

[Ад лац. componare — складаць.]

кампанава́ць ​2, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак., з кім.

Разм. Быць у таварыскіх адносінах, вадзіць кампанію. Дзед любіў Уладзіка і кампанаваў з ім болей, чым з іншымі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бібліягра́фія, ‑і, ж.

1. Навуковае, сістэматызаванае апісанне кніг і іншых выданняў, зробленае па якой‑н. прыкмеце. // Галіна ведаў аб спосабах такога апісання.

2. Спіс кніг і артыкулаў па якім‑н. пытанні, прадмеце. Бібліяграфія па старажытнай беларускай літаратуры.

3. Аддзел у часопісе або газеце, дзе змяшчаюцца рэцэнзіі або нататкі пра новыя кнігі.

[Ад грэч. biblíon — кніга і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

symposium [sɪmˈpəʊziəm] n. (pl. symposiums or symposia)

1. (on) сімпо́зіум; нара́да па які́м-н. спецыя́льным пыта́нні

2. збо́рнік арты́кулаў ро́зных а́ўтараў на агу́льную тэ́му;

contribute to a symposium пада́ць арты́кул у збо́рнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

popularize, BrE -ise [ˈpɒpjələraɪz] v.

1. папулярызава́ць, распаўсю́джваць;

His new prin ciples were popularized in a number of articles. Яго новыя прынцыпы былі распаўсюджаны ў шэрагу артыкулаў.

2. выклада́ць папуля́рна, у агульнадасту́пнай фо́рме;

popularize science папулярызава́ць наву́ку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

half-yearly​1 [ˌhɑ:fˈjɪəli] adj.

1. паўгадавы́;

halfyearly meetings схо́ды, які́я право́дзяцца раз на паўго́да

2. які́ выходзіць раз на/у паўго́да;

This collection of articles is a half-yearly edition. Гэты зборнік артыкулаў выходзіць раз на паўгода.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

казуі́стыка

(фр. casuistique, ад лац. casus = выпадак)

1) прымяненне агульных артыкулаў закона да розных юрыдычных выпадкаў;

2) прымяненне да асобных выпадкаў агульных дагматычных палажэнняў у сярэдневяковай схаластыцы;

3) перан. спрыт пры доказах чаго-н. непраўдзівага, фальшывага; кручкатворства.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)