апы́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да апыліць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апыля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да апыліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апы́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. апыльваць — апыліць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апылкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Тое, што і апыліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запылкава́ць

‘апыліць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. запылку́ю запылку́ем
2-я ас. запылку́еш запылку́еце
3-я ас. запылку́е запылку́юць
Прошлы час
м. запылкава́ў запылкава́лі
ж. запылкава́ла
н. запылкава́ла
Загадны лад
2-я ас. запылку́й запылку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час запылкава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

zapylić

зак.

1. бат. апыліць;

2. запыліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

opylić

зак.

1. апыліць;

2. разм. прадаць, загнаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

апыле́нне, ‑я, н.

1. Перанос пылку кветкі з тычынак на рыльца песціка, у выніку чаго адбываецца апладненне. Штучнае апыленне.

2. Дзеянне паводле дзеясл. апыліць (у 2 знач.).

•••

Перакрыжаванае апыленне — перанясенне пылку з тычынак кветак адной расліны на рыльцы песцікаў кветак другой расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)