радыётэлефо́н, ‑а, м.

Сукупнасць перадавальнай і прыемнай апаратуры для тэлефоннай сувязі па радыё. [Пашка:] — Васіль Макаравіч, вас выклікае к радыётэлефону Масква. Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фазо́метр, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння рознасці фаз паміж напружаннем і токам у ланцугах пераменнага току прамысловай частаты, рознасці фаз электрычных сігналаў у радыётэхнічнай апаратуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёсе́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Сетка перадавальных і прыемных радыёстанцый.

2. Комплекс узмацняльнай апаратуры і ліній радыёсувязі, прызначаных для перадачы радыёвяшчальных праграм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэнірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; незак.

1. Займацца трэніроўкай, трэніраваць сябе. Трэніраваліся хлапцы. Напэўна, перад майскім святам. Лужанін. Навыкі работы на апаратуры сувязі можна страціць, калі не трэніравацца. «Звязда».

2. Зал. да трэніраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікрамо́дуль

(ад мікра- + модуль)

блок радыёэлектроннай апаратуры ў мініяцюрным выкананні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэлеграфі́я, ‑і, ж.

Спец. Галіна навукі і тэхнікі, якая ахоплівае вывучэнне прынцыпаў пабудовы тэлеграфнай сувязі, распрацоўку спосабаў перадачы тэлеграфных сігналаў і апаратуры для рэалізацыі гэтых спосабаў, а таксама ацэнку якасці перадачы інфармацыі па тэлеграфных каналах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мікрасхе́ма

(ад мікра- + схема)

элемент радыёэлектроннай апаратуры, выраблены з выкарыстаннем мікраэлектронікі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэлеко́мплекс

(ад тэле- + комплекс)

комплекс тэлевізійных студый, памяшканняў для апаратуры і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ілюзіяні́зм, ‑у, м.

1. Антынавуковы суб’ектыўна-ідэалістычны светапогляд, згодна якому матэрыяльны свет з’яўляецца ілюзіяй.

2. Від цыркавога і эстраднага мастацтва, заснаваны на ўменні артыста пры дапамозе спецыяльнай апаратуры ствараць уражанне «цудаў» (знікненне або з’яўленне прадметаў, людзей і пад.).

[Ад фр. illusionner — уводзіць у зман.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыётэлефо́н

(ад радыё- + тэлефон)

сукупнасць перадавальнай і прыёмнай апаратуры для тэлефоннай сувязі па радыё.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)