апо́вед -у, мн. -ы, -аў, м.

Апавяданне.

Аўтарскі а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мнагасло́ўны, -ая, -ае.

Якому ўласціва збыткоўнасць слоў.

Мнагаслоўнае апавяданне.

|| наз. мнагасло́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чарнаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чарнавы рукапіс.

Апавяданне ў чарнавіку.

Ч. сачынення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вар’і́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак., што (кніжн.).

Відазмяняць, даваць новыя варыянты, перайначваць.

В. апавяданне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

narrative​1 [ˈnærətɪv] n. fml

1. апавяда́нне, апо́весць, гісто́рыя

2. апавяда́нне, раска́званне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

звя́зны свя́зный;

~нае апавяда́нне — свя́зный расска́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пада́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Вуснае апавяданне пра мінулае, якое перадаецца ад пакалення да пакалення.

Народнае п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Навела, гл. Апавяданне

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пры́тча, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (кніжн.).

Іншасказальнае апавяданне з павучальным вывадам.

П. пра блуднага сына.

|| прым. пры́тчавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расска́з м.

1. раска́з, -зу м., апо́вед, -ду м., апавяда́нне, -ння ср.;

2. (художественное произведение) апавяда́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)