ону́ча ану́ча, -чы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тря́пка прям., перен. ану́ча, -чы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ану́чына, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і ануча (у 1, 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кара́вы, -ая, -ае.

1. Каляны ад засохлай гразі.

Каравая ануча.

2. Нягладкі, скрыўлены, шарахаваты, загрубелы.

Каравыя рукі.

3. перан. Няскладны, няўмелы, груба выкананы.

Каравыя выразы.

|| наз. кара́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пы́льны, -ая, -ае.

1. гл. пыл.

2. Пакрыты, насычаны пылам.

П. дыван.

Работа не пыльная (перан.: лёгкая, якая не патрабуе напружання; разм.).

3. Які служыць для сцірання пылу.

Пыльная ануча.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

onuca

ж. ануча

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

скарэ́ць сов. заскору́знуть; засо́хнуть;

бру́дная ану́ча ~рэ́ла — гря́зная тря́пка заскору́зла (засо́хла)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыфо́н

(фр. chiffon = ануча)

тонкая баваўняная або шаўковая тканіна для жаночага адзення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кара́ўка, ‑і, ДМ ‑раўцы; Р мн. ‑равак; ж.

Абл. Старая, каравая ануча. — Караўкі! Караўкі! — галёкаў Леўка. — Бабы, маладзіцы, нясіце старыя кофты і спадніцы! Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ścierka

ж.

1. пасудны ручнік;

2. ануча;

ścierka do podłogi — ануча для падлогі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)