скрупулёзнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць скрупулёзнага. Скрупулёзнасць аналізу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фактагра́фія, ‑і, ж.

Кніжн. Апісанне фактаў без іх аналізу, абагульнення.

[Ад лац. factum — зробленае і грэч. graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павярхо́ўны, -ая, -ае.

Які не дае глыбокага аналізу, не закранае сутнасць чаго-н., несур’ёзны.

Павярхоўнае знаёмства са справамі.

Павярхоўна (прысл.) ведаць што-н.

|| наз. павярхо́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

псіхалагі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць псіхалагічнага; наяўнасць псіхалагічнага аналізу ў чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фактаграфі́чны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Заснаваны на фактаграфіі, на апісанні фактаў без іх аналізу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́нтэз, -у, м.

1. Абагульненне звестак у адзінае цэлае, здабытых у працэсе аналізу даследаваных з’яў.

2. Атрыманне складаных хімічных злучэнняў з больш простых (спец.).

С. бялкоў.

|| прым. сінтэты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

варыя́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Варыянт (у 1 знач.; кніжн.).

2. Відазмяненне музыкальнай тэмы (у 2 знач.).

Тэма з варыяцыямі.

|| прым. варыяцы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Варыяцыйнае вылічэнне (адна з галін матэматычнага аналізу).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўзу́чы, -ая, -ае.

1. Які поўзае, перамяшчаецца шляхам поўзання.

Паўзучыя гады (пра змей).

2. Які сцелецца па зямлі або чапляецца за што-н.

Паўзучыя расліны.

○

Паўзучы эмпірызм (кніжн., неадабр.) — няўмелае апісанне фактаў без іх аналізу і абагульнення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Analýsenbefund

m -(e)s, -e да́ныя ана́лізу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АБ’ЁМНЫ АНА́ЛІЗ,

сукупнасць метадаў хім. колькаснага аналізу, заснаваных на вымярэнні аб’ёмаў раствораў, газаў, асадкаў для вызначэння колькасці (канцэнтрацыі) пэўнага рэчыва. Уключае метады тытрыметрычнага аналізу, газавага аналізу, ультрахімічнага аналізу, а таксама асаджэнне. Раней да аб’ёмнага аналізу адносілі толькі тытрыметрыю.

т. 1, с. 22

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)