ду́цік
‘ампула’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ду́цік |
ду́цікі |
| Р. |
ду́ціка |
ду́цікаў |
| Д. |
ду́ціку |
ду́цікам |
| В. |
ду́цік |
ду́цікі |
| Т. |
ду́цікам |
ду́цікамі |
| М. |
ду́ціку |
ду́ціках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
amp(o)ule
[ˈæmpu:l]
n.
а́мпула f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ampułka
ampułk|a
ж. ампула, ампулка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)